En zor şeylerden birisi kabullenmek. Kendini kabullen, yaşamı kabullen, engelini kabullen, hayatı kabullen. Senin iraden dışında sana verilen şeyleri kabullen.

Güneş doğduğunda sabahı kabullen. Güneş battığında ise akşamı kabullen. Ama akşam mum yakmayı da unutma. Gecenin mutluluğunu gündüze tercih etme.

Bir Sufi tekkenin az ilerisindeki evinden ayrılmıştı. Bir süre sonra geri döndü. Geri döndüğünde ciğerparesi olan oğlunun öldüğünü öğrendi. Cenazeyi alan komşuları az önce evden ayrılmışlardı. Sufi ciğerinin yandığını hissetti. Oğlunun ölüm haberi bir hançer gibi yüreğine saplanmıştı. Kendisine haber verilmemesine çok öfkelendi. Hızlı bir şekilde cenaze alayına doğru koştu. Onlara ulaştı. Tabutun hemen yanında Sufi’nin üstadı yürüyordu. Hemen Üstadının yanına gitti. Çok üzüntülüydü. Deliye dönmüştü. Üstadına: “Ne olur bana bir şeyler söyleyin efendim. Lütfen bana teselli olacağım bir şeyler fısıldayın. Acıdan delirmek üzereyim” dedi. Üstadı “Neden kelimeler? Neden teselli cümleleri istiyorsun? Gerçeğin kendisini gör. Ondan daha büyük bir teselli yoktur” dedi. Bu sözlerin ardından tabutun kapağını kaldırdı. “İşte bak! Ne olduğunu gör!” Sufi oğlunun cansız bedenine baktı, baktı, baktı. İlk önce gözyaşları dindi. Bakmaya devam ederken içini tanımsız bir kavrayış kapladı. “Her ne ise o”. Bu durum için ağlamanın yada kahkaha atmanın bir anlamı yoktu ki! Eğer yaşam gerçek ise ölümde gerçekti. Bunu yadsımanın, kabul etmemenin hiçbir faydası yoktu ki? “Her ne ise o”. Var olanın aksini istemek, arzulamak mutsuzluk üretmekten başka bir işe yaramaz ki!

İnsan gerçeğin kendisini görmek istemez. İnsan var olanı kabullenmek istemez. Bütün bu kabullenmeme çabaları onu hep mutsuzluğa, karamsarlığa, çaresizliğe sürükler. Önündeki, yanındaki “Her ne ise o”. Sana düşen görev sadece kabul et. Zarar ettin. İflas ettin. Sadece kabul et. Yorum yapma. “Şöyle olsaydı zarar etmezdim” deme. Çünkü düşünce sadece sana acı verir. Birisi ölüyor. İnsanlar hemen bunu inkar etmeye çalışıyorlar. “Doktora gitseydi ölmezdi. Arabaya binmeseydi kaza olmazdı. Dışarı çıkmasaydı başına kiremit düşmezdi” gibi cümleleri çok duyarız. Sana düşen görev sadece bunu kabullenmek. Yorum yapma. “Her ne ise o”. Adam 50 yaşında… Polis memuru… 7 yaşındayken cinsel istismara uğramış. Bu adam bulup cezalandırmak için polis olmuş. Tam 43 yıldan beri bu adamı arıyor. Bulsa kafasına sıkacak. Bu olay adamı mahvetmiş. Evlenmemiş. 43 yıldan beri kafasında hep bu olay var. Kin, nefret, öfke bütün bedenini kaplamış. Çok yoğun depresyon yaşıyor. 43 yıldan beri mutluluk nedir yaşamamış. Bu kadar kötü bir olay yaşasanız da onu da kabulleneceksiniz. “Her ne ise o”. Psikolog Hayrettin Şahin www.alfapsikoloji.com